คำเทศนา - อโดนาย ตอนที่ 1

บทนำ: พระพรที่ยิ่งใหญ่ที่สุดไม่ใช่สิ่งที่เรามี แต่คือพระเจ้าเอง

หลายครั้งเรามองว่าพระพรคือสิ่งที่พระเจ้ามอบให้ — สุขภาพดี การงานมั่นคง การเงินพอเพียง หรือครอบครัวอบอุ่น แต่ในปฐมกาล 15:1–2 พระเจ้าตรัสกับอับราฮัมว่า “อย่ากลัวเลย เราเป็นโล่ของเจ้า และเป็นบำเหน็จอันยิ่งใหญ่ของเจ้า” พระพรที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของอับราฮัมไม่ใช่ลูกหรือทรัพย์สมบัติ แต่คือ “การมีพระเจ้าเอง” เป็นเจ้านาย เป็นโล่ และเป็นผู้ดูแลชีวิตทั้งหมด

อย่างไรก็ตาม อับราฮัมตอบกลับว่า “ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้าพระเจ้า พระองค์จะประทานอะไรแก่ข้าพระองค์ เพราะข้าพระองค์ยังไม่มีบุตร” คำตอบนี้เผยให้เห็นความจริงในใจของมนุษย์ — เรามักมองหาสิ่งที่ขาด แทนที่จะชื่นชมกับ “ผู้ประทานพระพร”

โครงเรื่องจากพระธรรมปฐมกาล 15: พระเจ้าผู้เป็นโล่และบำเหน็จ

พระเจ้าทรงมาปรากฏแก่อับราฮัมในนิมิตอีกครั้ง หลังจากทรงสัญญามาแล้วในบทก่อน ๆ (ปฐมกาล 12 และ 13) ว่าจะอวยพรเขาและให้มีพงศ์พันธุ์มากมาย พระเจ้าทรงยืนยันอีกครั้งว่า พระองค์จะเป็นโล่เพื่อปกป้อง และเป็นบำเหน็จยิ่งใหญ่เพื่ออวยพร แต่ในขณะเดียวกัน อับราฮัมกลับยังจดจ่อกับ “สิ่งที่ยังไม่มี” คือ “ลูก”

นี่คือบทเรียนสำคัญสำหรับคริสเตียนทุกคนว่า “เราจะเลือกมองที่สิ่งที่ขาด หรือมองที่พระเจ้าผู้ครอบครองทุกสิ่ง”

การศึกษาของคนยิว: เริ่มต้นจากการเชื่อฟังพระคำ

ในวัฒนธรรมของชาวยิว ความสำเร็จไม่ได้เริ่มจากเงินทองหรือการศึกษา แต่เริ่มจาก “การเชื่อฟังพระคัมภีร์” เด็กยิวถูกปลูกฝังตั้งแต่ยังพูดไม่ได้ ให้รู้ว่าพระคำของพระเจ้าคือรากฐานชีวิต

• เด็กอายุ 1 ขวบ: พ่อเริ่มอ่านพระคัมภีร์ห้าเล่มแรก (ปฐมกาล–เฉลยธรรมบัญญัติ) ให้ฟัง
• เด็กอายุ 3 ขวบ: เริ่มใส่เสื้อผ้าที่มี “พู่เชือก” เพื่อเตือนใจให้เชื่อฟังพระคำ
• เด็กอายุ 6 ขวบ: เริ่มเรียนรู้ “คำบัญชา 613 ข้อ” ของพระเจ้า

คนยิวจึงเติบโตมาพร้อม “จิตวิญญาณแห่งการเชื่อฟัง” ไม่ใช่แค่รู้ แต่ “ทำตาม” และพระเยซูทรงสอนหลักเดียวกันว่า “จงไปสั่งสอนชนทุกชาติให้เป็นสาวกเรา... สอนเขาให้เชื่อฟังทุกสิ่งที่เราได้บัญชาไว้” (มัทธิว 28:19–20)

ปีเตอร์ ฟอร์ไซธ์: หน้าที่แรกของมนุษย์คือการตามหาเจ้านาย

ปีเตอร์ ฟอร์ไซธ์ (Peter Forsyth) นักเทววิทยาชาวสกอตแลนด์ กล่าวว่า “หน้าที่แรกของจิตวิญญาณไม่ใช่การแสวงหาเสรีภาพ แต่คือการตามหาเจ้านายของตน” มนุษย์ทุกคนโหยหาเสรีภาพ แต่อิสระแท้เกิดขึ้นเมื่อเรายอมรับ “พระเจ้าเป็นเจ้านาย” เพราะเมื่อเรามีเจ้านายที่ดี ชีวิตเราจะไม่หลงทาง

ตัวอย่างจากชีวิตจริง: กรอบที่ทำให้เสรีภาพเติบโต

มีการศึกษาพบว่า โรงเรียนที่ไม่มีรั้วล้อมสนาม เด็กจะไม่กล้าวิ่งไกลจากอาคาร แต่เมื่อมีรั้ว เด็กกลับวิ่งได้เต็มพื้นที่อย่างอิสระ รั้วไม่ได้มีไว้จำกัด แต่มีไว้ “ปกป้อง” ฉันใด พระบัญญัติของพระเจ้าก็มีไว้ “คุ้มครอง” ให้เราเดินในทางที่ปลอดภัยและได้รับพระพร ฉันนั้น

ความหมายของคำว่า “ยาห์เวห์” (YHWH) — พระนามแห่งการดำรงอยู่

เมื่อโมเสสทูลถามพระเจ้าว่า “พระองค์มีพระนามว่าอะไร” พระเจ้าตรัสว่า “เราเป็นผู้ซึ่งเราเป็น” (อพยพ 3:14) ในภาษาฮีบรูคือ “YHWH” หรือ “ยาห์เวห์” หมายถึง “ผู้ดำรงอยู่ด้วยพระองค์เอง ผู้ไม่ขึ้นกับสิ่งใด และอยู่เป็นนิตย์” พระเจ้าทรงประกาศแผนการแห่งความรอดตั้งแต่แรกเริ่ม และทรงเป็นพระเจ้าผู้ดำรงอยู่ตลอดกาล

ความหมายของคำว่า “อาโดนาย” (Adonai) — พระเจ้าในฐานะเจ้านาย

เมื่ออับราฮัมเรียกพระเจ้าว่า “ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้าพระเจ้า” ในภาษาฮีบรูคือ “Adonai Yahweh” โดย “อาโดนาย” หมายถึงเจ้านาย ผู้ปกครอง เจ้าของ ส่วน “ยาห์เวห์” คือพระนามของพระเจ้าผู้ดำรงอยู่ อับราฮัมจึงยอมรับว่าพระเจ้าคือ “เจ้าของชีวิต” ทุกอย่างที่เขามี ทั้งลูก ทรัพย์สิน และอนาคต จึงอธิบายได้ว่าเหตุใดวันหนึ่งเขาจึงสามารถ “ถวายอิสอัค” ได้

อาโดนายในพันธสัญญาใหม่: พระเยซูคือองค์พระผู้เป็นเจ้า

โรม 10:9 กล่าวว่า “ถ้าท่านจะสารภาพจากปากของท่านว่า พระเยซูทรงเป็นองค์พระผู้เป็นเจ้า และเชื่อในใจว่าพระเจ้าทรงให้พระองค์เป็นขึ้นจากตาย ท่านจะรอด” คำว่า “องค์พระผู้เป็นเจ้า” ในกรีกคือ “คูริอส” (Kyrios) ซึ่งเทียบได้กับ “อาโดนาย” ในฮีบรู หมายความว่า “พระเยซูคืออาโดนาย — จอมเจ้านายเหนือชีวิตเรา” การเป็นคริสเตียนจึงไม่ใช่เพียงเชื่อเพื่อความรอด แต่คือการยอมรับพระองค์เป็นเจ้านายที่เราพร้อมเชื่อฟังและรับใช้

เสรีภาพภายใต้การปกครองของพระเจ้า

• เสรีภาพที่ไม่มีขอบเขตนำไปสู่ความพินาศ
• เสรีภาพภายใต้พระเจ้านำไปสู่พระพรและความมั่นคง

การยอมรับพระเจ้าเป็น “อาโดนาย” ไม่ได้หมายความว่าเราจะสูญเสียอิสรภาพ ตรงกันข้าม — เรากลับได้รับ “เสรีภาพแท้” เพราะเรามีผู้ทรงนำที่ดี

บทเรียนจากอับราฮัม: พระเจ้าเป็นเจ้าของทุกสิ่ง

• อับราฮัมเข้าใจว่าพระเจ้ามีอำนาจให้ทุกสิ่ง เมื่อเขาเรียกพระเจ้าว่า “อาโดนาย” เขายอมรับว่าพระองค์เป็นเจ้าของทุกอย่าง
• อับราฮัมยอมคืนสิ่งที่รักที่สุดให้พระเจ้า เพราะรู้ว่าพระเจ้าทรงเป็นเจ้าของอยู่แล้ว
• อับราฮัมได้รับพระพรเหนือธรรมชาติ เพราะเดินในความเชื่อและเชื่อฟังเจ้านายผู้ทรงสัตย์ซื่อ

สรุป: เริ่มต้นจากการให้พระเจ้าเป็นเจ้านาย

พระพรแท้ไม่ได้มาจากสิ่งที่เราทำได้ แต่จากการ “ยอมให้พระเจ้าปกครอง” เมื่อพระเจ้ากลายเป็นอาโดนายในชีวิต พระองค์จะปกป้อง จัดเตรียม ดูแล และอวยพรอย่างเหนือธรรมชาติ “เมื่อเรายอมให้พระองค์เป็นเจ้านาย พระองค์จะทำให้เรามีเสรีภาพแท้ในพระคริสต์”

FAQ: คำถามที่พบบ่อย

Q1: คำว่า “อาโดนาย” หมายถึงอะไร?

หมายถึง “เจ้านาย” หรือ “ผู้ปกครอง” ใช้เรียกพระเจ้าในฐานะเจ้าชีวิตและเจ้าของทุกสิ่ง

Q2: “ยาห์เวห์” แตกต่างจาก “อาโดนาย” อย่างไร?

“ยาห์เวห์” คือพระนามของพระเจ้าผู้ดำรงอยู่เอง ส่วน “อาโดนาย” คือการยอมรับตำแหน่งของพระองค์ว่าเป็นเจ้านาย

Q3: ทำไมการยอมรับพระเจ้าเป็นเจ้านายจึงสำคัญ?

เพราะเมื่อเรายอมให้พระเจ้าปกครอง พระองค์จะดูแลและอวยพรทุกด้านของชีวิต

Q4: การมีกรอบจากพระเจ้าทำให้เราเสียเสรีภาพไหม?

ไม่ เพราะกรอบของพระเจ้ามีไว้เพื่อปกป้องให้เราใช้เสรีภาพได้อย่างปลอดภัยและเกิดผลดี

Q5: พระเยซูเกี่ยวข้องกับคำว่าอาโดนายอย่างไร?

พระเยซูคือ “องค์พระผู้เป็นเจ้า” หรือ “อาโดนาย” ในภาษาฮีบรู พระองค์ทรงเป็นทั้งพระผู้ช่วยให้รอดและจอมเจ้านาย

Q6: จะรู้ได้อย่างไรว่าเรายอมให้พระเจ้าเป็นเจ้านายแล้วจริง ๆ?

เมื่อการตัดสินใจในชีวิตของเราสอดคล้องกับพระคำและความประสงค์ของพระองค์

Q7: ทำไมอับราฮัมถึงถวายอิสอัคได้?

เพราะเขาเข้าใจว่าทุกสิ่ง — รวมถึงลูกชายของเขา — เป็นของอาโดนายทั้งสิ้น

คำเชิญชวน: ยอมให้พระเจ้าเป็นอาโดนายของคุณวันนี้

“พระองค์ตรัสว่า เราเป็นโล่ของเจ้า และเป็นบำเหน็จยิ่งใหญ่ของเจ้า” (ปฐมกาล 15:1) จงเริ่มต้นสัปดาห์นี้ด้วยการอธิษฐานว่า “พระเจ้า ข้าพระองค์ยอมให้พระองค์เป็นอาโดนาย — เจ้านายเหนือชีวิตของข้าพระองค์” เพราะเมื่อพระองค์เป็นเจ้านาย ชีวิตคุณจะไม่ขาดพระพรอีกต่อไป